Deuteronomy 1

CHAPTER 1

Moses Speaks to the Israelites

1ούτοι οι λόγοι ους ελάλησε Μωυσής παντί Ισραήλ πέραν του Ιορδάνου εν τη ερήμω προς δυσμάς πλησίον της ερυθράς θαλάσσης αναμέσον Φαράν Τοφόλ και Λοβόν και αυλων και καταχρύσεα 2ένδεκα ημερών εκ Χωρήβ οδός επ΄ όρος Σηείρ έως Κάδης Βαρνή 3και εγενήθη εν τω τεσσαρακοστώ έτει εν τω ενδεκάτω μηνί μία του μηνός ελάλησε Μωυσής προς πάντας υιούς Ισραήλ κατά πάντα όσα ενετείλατο κύριος αυτώ προς αυτούς 4μετά το πατάξαι Σηών βασιλέα Αμορραίων τον κατοικήσαντα εν Εσεβών και τον Ωγ βασιλέα της Βασάν τον κατοικήσαντα εν Ασταρώθ και εν Εδραϊν 5εν τω πέραν του Ιορδάνου εν γη Μωάβ ήρξατο Μωυσής διασαφήσαι τον νόμον τούτον λέγων 6κύριος ο θεός ημών ελάλησεν ημίν εν Χωρήβ λέγων ικανούσθω υμίν κατοικείν εν τω όρει τούτω 7επιστράφητε και απάρατε υμείς και εισπορεύεσθε εις όρος Αμορραίων και προς πάντας τους περιοίκους αραβά εις όρος και πεδίον και προς λίβα και παραλίαν γην Χαναναίων και Αντιλίβανον έως του ποταμού του μεγαλού Ευφράτου 8ίδετε παραδέδωκα ενώπιον υμών την γην εισπορευθέντες κληρονομήσατε την γην ην ώμοσα τοις πατράσιν υμών τω Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ δούναι αυτοίς και τω σπέρματι αυτών μετ΄ αυτούς 9και είπα προς υμάς εν τω καιρώ εκείνω λέγων ου δυνήσομαι μόνος φέρειν υμάς 10κύριος ο θεός υμών επλήθυνεν υμάς και ιδού εστέ σήμερον ωσεί τα άστρα του ουρανού τω πλήθει 11κύριος ο θεός των πατέρων υμών προσθείη υμίν ως εστέ χιλιοπλασίως και ευλογήσαι υμάς καθότι ελάλησεν υμίν 12πως δυνήσομαι μόνος φέρειν τον κόπον υμών και την υπόστασιν υμών και τας αντιλογίας υμών

Moses Appoints Leaders

13δότε εαυτοίς άνδρας σοφούς και επιστήμονας και συνετούς εις τας φυλάς υμών και καταστήσω αυτούς εφ΄ υμάς ηγουμένους υμών 14και απεκρίθητέ μοι και είπατε καλόν το ρήμα ο ελάλησας ποιήσαι 15και έλαβον εξ υμών άνδρας σοφούς και επιστήμονας και συνετούς εις τας φυλάς υμών και κατέστησα αυτούς ηγείσθαι εφ΄ υμών χιλιάρχους και εκατοντάρχους και πεντηκοντάρχους και δεκάρχους και γραμματοεισαγωγείς τοις κριταίς υμών 16και ενετειλάμην τοις κριταίς υμών εν τω καιρώ εκείνω λέγων διακούετε αναμέσον των αδελφών υμών και κρίνατε δικαιώς αναμέσον ανδρός και αναμέσον αδελφού αυτού και αναμέσον προσηλύτου αυτού 17ουκ επιγνώσεσθε πρόσωπον εν κρίσει κατά τον μικρόν και κατά τον μέγαν κρινείς ου μη υποστείλη πρόσωπον ανθρώπου ότι η κρίσις του θεού εστί και το ρήμα ο εάν σκληρόν η αφ΄ υμών ανοίσετε αυτό επ΄ εμέ και ακούσομαι αυτό 18και ενετειλάμην υμίν εν τω καιρώ εκείνω πάντας τους λόγους ους ποιήσετε 19και απάραντες εκ Χωρήβ επορεύθημεν πάσαν την έρημον την μεγάλην και την φοβεράν εκείνην ην είδετε οδόν όρους του Αμορραίου καθότι ενετείλατο κύριος ο θεός ημών ημίν και ήλθομεν έως Κάδης Βαρνή 20και είπα προς υμάς ήλθατε έως του όρους του Αμορραίου ο κύριος ο θεός ημών δίδωσιν υμίν 21ίδετε παραδέδωκεν ημίν κύριος ο θεός υμών προ προσώπου υμών την γην αναβάντες κληρονομείτε ον τρόπον είπε κύριος ο θεός των πατέρων υμών υμίν μη φοβήσθε μηδέ δειλιάσητε 22και προσήλθατέ μοι πάντες υμεις και είπατε αποστείλωμεν άνδρας προτέρους ημών και εφοδευσάτωσαν ημίν την γην και αναγγειλάτωσαν ημίν απόκρισιν την οδόν δι΄ ης αναβησόμεθα εν αυτή και τας πόλεις εις ας εισπορευσόμεθα εις αυτάς 23και ήρεσεν εναντίον εμου το ρήμα και έλαβον εξ υμών δώδεκα άνδρας άνδρα ένα κατά φυλήν 24και επιστραφέντες ανέβησαν εις το όρος και ήλθον έως φάραγγος βότρυος και κατεσκόπευσαν αυτήν 25και έλαβον εν ταις χερσίν αυτών από του καρπού της γης και κατήνεγκαν προς υμάς και έλεγον αγαθή η γη ην κύριος ο θεός ημών δίδωσιν ημίν 26και ουκ ηθελήσατε αναβήναι αλλ΄ ηπειθήσατε τω ρήματι κυρίου του θεού υμών 27και διεγογγύσατε εν ταις σκηναίς υμών και είπατε διά το μισείν κύριον ημάς εξήγαγεν ημάς εκ γης Αιγύπτου παραδούναι ημάς εις χείρας Αμορραίων και εξολοθρεύσαι ημάς 28που ημείς αναβαίνομεν οι δε αδελφοί ημών απέστησαν την καρδίαν ημών λέγοντες έθνος μέγα και πολύ και δυνατώτερον ημών και πόλεις μεγάλαι και τετειχισμέναι έως του ουρανού αλλά και υιούς γιγάντων εωράκαμεν εκεί 29και είπα προς υμάς μη πτήξητε μηδέ φοβηθήτε απ΄ αυτών 30κύριος ο θεός υμών ο προπορευόμενος προ προσώπου υμών αυτός συνεκπολεμήσει αυτούς μεθ΄ υμών κατά πάντα όσα εποίησεν υμίν εν γη Αιγύπτω 31και εν τη ερήμω ταύτη ην είδετε ως ετροφοφόρησε σε κύριος ο θεός σου ως ει τις τροφοφορήσαι άνθρωπος τον υιόν αυτού κατά πάσαν την οδόν εις ην επορεύθητε έως ήλθετε εις τον τόπον τούτον 32και εν τω λόγω τούτω ουκ ενεπιστεύσατε κυρίω τω θεώ υμών 33ος προπορεύεται πρότερος υμών εν τη οδώ εκλέγεσθαι υμίν τόπον οδηγών υμάς εν πυρί νυκτός δεικνύων υμίν την οδόν καθ΄ ην πορεύεσθε επ΄ αυτής και εν νεφέλη ημέρας

Caleb and Joshua Inherit the Land

34και ήκουσε κύριος την φωνήν των λόγων υμών και παροξυνθείς ώμοσε λέγων 35ει όψεταί τις των ανδρών τούτων των πονηρών την γην αγαθήν ταύτην ην ώμοσα τοις πατράσιν αυτών 36πλην Χαλέβ υιός Ιεφονή ούτος όψεται αυτήν και τούτω δώσω την γην εφ΄ ην επέβη και τοις υιοίς αυτού διά το προσκείσθαι αυτόν τα προς κύριον 37και εμοί εθυμώθη κύριος δι΄ υμάς λέγων ουδέ συ ου μη εισέλθης εκεί 38Ιησούς υιός Ναυή ο παρεστηκώς σοι ούτος εισελεύσεται εκεί αυτόν κατίσχυσον ότι αυτός κατακληρονομήσει αυτήν τω Ισραήλ και τα παιδία υμών α είπατε εν τη διαρπαγή έσεσθαι 39και παν παιδίον νέον όστις ουκ οίδε σήμερον αγαθόν η κακόν ούτοι εισελεύσονται εκεί και τούτοις δώσω αυτήν και αυτοί κληρονομήσουσιν αυτήν 40και υμείς επιστραφέντες εστρατοπεδεύσατε εις την έρημον οδόν την επί της ερυθράς θαλάσσης 41και απεκρίθητε και είπατέ μοι ημάρτομεν έναντι κυρίου του θεού ημών ημείς αναβάντες πολεμήσομεν κατά πάντα όσα ενετείλατο κύριος ο θεός ημών ημίν και αναλαβόντες έκαστος τα σκεύη τα πολεμικά αυτού και συναθροισθέντες ανεβαίνετε εις το όρος 42και είπε κύριος προς με είπον αυτοίς ουκ αναβήσεσθε ουδέ μη πολεμήσετε ου γαρ ειμι μεθ΄ υμών και ου μη συντριβήσεσθε ενώπιον των εχθρών υμών 43και ελάλησα υμίν και ουκ εισηκούσατέ μου και παρέβητε το ρήμα κυρίου και παραβιασάμενοι ανέβητε εις το όρος 44και εξήλθεν ο Αμορραίος ο κατοικών εν τω όρει εκείνω εις συνάντησιν υμώμ και κατεδίωξαν υμάς ωσεί ποιήσαισαν αι μέλισσαι και ετίτρωσκον υμάς από Σηείρ έως Ερμά 45και καθίσαντες εκλαίετε εναντίον κυρίου του θεού ημών και ουκ εισήκουσε κύριος της φωνής υμών ουδέ προσέσχεν υμίν 46και ενεκάθησθε εν Κάδης ημέρας πολλάς όσας ποτέ ημέρας ενεκάθησθε